Ga naar de inhoud

Buzzcocks 2000

Buzzcocks, De Effenaar Eindhoven, 26 mei 2000

Ik kon m’n oren niet geloven toen ik vernam dat de buzzcocks weer optraden en zelfs een nieuw album uit hadden gebracht! Dat was toch al lang oude glorie? De hoogtijdagen van deze legendarische punkpopband lagen toch al 20 jaar terug. Maar aangezien ik hun onovertroffen vermogen tot het maken van onweerstaanbare lekkere songs te laat had ontdekt, had ik ze pas eenmaal gezien en dat concert was kennelijk niet indrukwekkend genoeg, want ver weg in mijn herinnering gezonken. Daarom vond ik het toch leuk nog eens de gelegenheid te krijgen om te gaan kijken. En het leukste is dan dat ik er door Jan-Marcel op opmerkzaam werd gemaakt en samen met hem er naar toe ben gegaan. Dat zijn dus twee generaties die genieten van een punklegende!

Helemaal objectief wordt zo’n recensie dan natuurlijk niet. Laat ik in ieder geval zeggen dat ik behoorlijk genoten heb. Of de band dat ook deed is moeilijk te zeggen. Met nauwelijks pauze tussen de nummers werden er in een uurtje aardig wat songs doorheen geragd met een even hoog tempo als volume. Alleen het “one-two-three-four” ontbrak nog, anders zouden het ook de ramones geweest kunnen zijn. Pete Shelley’s humeur leek niet al te best en de bassist stond er ook behoorlijk stoer en dus onaantastbaar bij. 2e zanger en gitarist Steve Diggle had er in ieder geval duidelijk wel zin in. Hij imponeerde meer als een “lad”, zo’n engelse “gewone jongen” met een wat onnozel uiterlijk maar wel met plezier in het spelen en reagerend op het publiek. Zijn vocale kunsten waren duidelijk minder dan zijn gitaristische. Er werd een redelijke mix van oud en nieuw werk gespeeld, waarbij de nieuwe nummers wel wat rustiger overkwamen, maar toch het typische ouderwetse Buzzcocks-geluid in zich hadden. Erg melodieus en altijd wel ergens een afbuiging in een regel die voorspelbaarheid voorkomt. En natuurlijk met vloeiende harmonische samenzang. Helaas: geen “everybody’s happy nowadays” en geen “fast cars”, twee grote favorieten. Wel heel oud werk, waaronder boredom, en dat is weer bijna hetzelfde als “fast cars”…..

Het bezoeken van dit concert bevestigt natuurlijk wel het ingetreden tijdperk van de oudere jongere, maar dat neemt niet weg dat ik het een erg lekkere avond vond. Genoeg “fun” om de nieuwe CD aan te schaffen, binnenkort op deze pagina dus daarvan een korte impressie.