Kokoroko, Doornroosje Nijmegen, 7 november 2024
Er waren veel overeenkomsten tussen de twee concerten die ik deze week bezocht. Zaterdag was het New Cool Collective, nu was het Kokoroko, in Doornroosje. Met twee percussionisten in plaats van drie, stonden hier 7 muzikanten op het podium, maar het geluid was even swingend, doorspekt met jazz en soul en lekker als dat van NCC.
De aanleiding om hierheen te gaan had nog iets met Lowlands te maken. Ondanks mijn nadrukkelijke voornemen om nu eens écht op tijd binnen te zijn om een van de eerste acts, Kokoroko, te kunnen zien, mislukte dat, zoals het ieder jaar mislukt. Maar zoon Bas attendeerde me erop dat ze nu in Nijmegen stonden. Samen met Claartje en Jildou die ze toen ook misten, kregen we nu een tweede kans om dit Londonse jazz-gezelschap alsnog te zien. (en grappig dat Teun, Mirjam, Nienke en Jesse ook nog eens aanwezig waren!)
Support-act Bnnyhunna klonk ook al heel erg goed, ergens tussen jazz, hip-hop, R&B en afrobeat in. Een perfecte opwarmer voor Kokoroko, waar ook de jazz en afrobeat nadrukkelijk aanwezig zijn. Er zit ook veel soul in en in een enkel nummer werd het zelfs disco! Typerend was wel dat het nummer dat door de speakers schalde bij hun opkomen, Synchro System was van King Sunny Adé. Die Afrikaanse invloeden waren nog nadrukkelijker aanwezig dan bij het optreden van New Cool Collective. Kokoroko’s muziek kan soms mooi ingehouden swingen, dat was ook bij dit optreden het geval. Er zat wel opbouw in, het werd geleidelijk energieker. Alleen bij de eerste toegift ging het gas er helemaal vanaf, al zat alle energie daar in schitterende samenzang en de lome gitaar-swing (het fantastische Abusey Junction uit 2018). Die samenzang was vaker een troef, mooi om te zien hoe beide frontvrouwen het ene moment trompet en trombone spelen (soms Bugel), afgewisseld met harmonieuze samenzang. Dat maakt Kokoroko ook zo bijzonder, die combinatie van onweerstaanbare ritmes, jazz en harmonie. En dat continu tinkelende gitaartje natuurlijk.
Je kunt van een kant zeggen: Ben je niet een beetje getikt als je die éne act die je op een driedaags muziekfestival mist, alsnog gaat opzoeken? Misschien wel, maar ik had het voor geen goud willen missen!