Rosie Lowe, kleine zaal Paradiso, 14 april 2025
Het blijft leuk: Het ene moment ben je op een drukke maandag nog bezig in de praktijk, in het Oosten van het land, het andere moment wandel je met mede-liefhebber Jildou door levendig Amsterdam op weg naar de kleine zaal van Paradiso voor een concert van Rosie Lowe. Een 10 jaar uitgesteld concert zelfs! Want 10 jaar geleden hadden we al kaartjes. Dat concert werd uitgesteld, volgens mij naar een datum waarop we allebei niet bleken te kunnen. Dat was nog in de tijd dat “right thing” grote indruk had gemaakt. En helaas, dát nummer werd nou net weer niet gespeeld! Maar openen met “Mood to make love” met die héle mooi diepe baslijn, maakte (bijvoorbeeld) al wel weer veel goed. Zeker in die fijne, kleine setting, dicht bij het podium, met links van Rosie “brother” Lloyd op gitaar, toetsen en andere knopjes en rechts “brother” Harvey op toetsen, en óók veel knopjes. Want er waren veel knopjes! Dat kenmerkt de muziek ook, soms is het gewoon mooie, licht electronisch gedragen zwoele soul. Maar het waaiert regelmatig uit tot meer experimentele klanktapijten, waarbij Rosie’s erg mooie stem soms ondersteund wordt door (eigen) samples of meermalen electronisch gedubbelde harmonieen. James Blake was nooit heel ver weg.
– Er kwam uiteraard veel voorbij van haar laatste album, “Lover, other”, ook “Gratitudes” en het meer percussieve “In my head”. Maar ook het licht ontsporende “Bezerk” en het opzwepende “Something” kwamen voorbij.
– Hilarisch: De toegift werd meteen maar aansluitend gespeeld, want het podium blijkt zo vol met electronica te staan dat ze niet gemakkelijk op- en af konden. Het had van mij best nog wat langer mogen duren, met meer toegiften! Aan het enthousiasme van het publiek lag het niet. Maar blij dat we haar na 10 jaar tóch live hebben kunnen zien, zou leuk zijn om Rosie Lowe ook eens op een festival als Lowlands te kunnen zien!