Huntenpop (zaterdag), 15 augustus DRU-park Ulft
Huntenpop 2014, een jaar geleden, was de drassigste ooit, maar de zaterdag zelfs was toen onverwacht droog en zonnig. Huntenpop 2015 begon droog en zonnig maar eindigde helaas vanaf het middaguur in een natte boel. Erg jammer voor acts als Typhoon en UB40, die toch het meest gedijen in zonnige omstandigheden. Maar weer valt niet te kiezen in Nederland. Artiesten wel. En ook dat was dit jaar weer een uitdaging, er moesten hier en daar keuzes gemaakt worden en daarom mistte ik acts als Rondé, Bells of Youth, en Halestorm. Andere redenen om optredens te missen zijn overigens ook klassiek voor Huntenpop: mensen die je tegenkomt, waarbij het gesprek en de gezelligheid het dan wint van de programmering. Maar absoluut een belangrijk en kenmerkend ingrediënt voor Huntenpop!
De conclusie een dagje later, opgedroogd en wel, is dat er weinig verrassends is geweest. Hoewel: Openingsact de Boetners was er toch wel degelijk een! Mijn vooroordeel was dat het hier ging om een leuk, kneuterig rammelend lokaal bandje met dialectrock. Dat dat vooroordeel ten onrechte was werd snel duidelijk. Ook al zijn de woorden leuk, lokaal, dialect en rock echt wel van toepassing, kneuterig en rammelend mag je doorstrepen en bandje mag je meteen vervangen door Band. Met een hoofdletter, jawel. En lokaal mag wat mij betreft snel vervangen worden door nationaal. Want die potentie hebben Kevin, Koen, Alex, Bram en Roel. Wie snapt dat professioneel en pret geen elkaar uitsluitende begrippen zijn en dat strak en gemak best samengaan, krijgt een klein beetje een beeld. Het genre zal ik thuis niet snel opzetten, maar live hebben de Boetners mij wel ingepakt met hun enthousiaste en muzikaal perfecte Achterhoekse rock & lol.
Professioneel klonk aansluitend ook een ander lokaal talent, Marlot, maar ik vond het nog wel redelijk inwisselbaar en voor mij te weinig overtuigend. Wel benieuwd waar ze over een paar jaar staat.
Shaking Godspeed is meer “mijn ding” al sloeg de gezelligheid toen al toe waardoor ik een flink stuk miste. Het klonk lekker eigenzinnig, ruig, rafelig. Geen muziek voor op de achtergrond, je moet er echt voluit in op gaan. Achterhoekse roots, nationale trots, internationale potentie?
Die gezelligheid werd me onderweg naar laatste stukje Rondé weer fataal, waardoor ook het plan om vooraan bij Novastar te staan gedwarsboomd werd. Dat klonk vanaf het hoofdpodium over het open veld mooi, maar dat zegt meer over de muziek dan over het optreden. Vanaf een afstandje werd ik niet verleid tot intensiever luisteren en was het aangenaam maar niet meer dan dat.
Iets vroeger dan bedoeld werd de tent van Bade het toevluchtsoord in een poging de regenbuien die inmiddels overvloediger werden te ontlopen. Bade bleek een ideale festivalband. Ze hadden een erg leuke single afgelopen jaar (Hide no more) en de energieke powerpop kom live ook wel over. Met het risico dat het wel heel erg gelicked overkomt, beheerst de band alle maniertjes om het publiek mee te krijgen. Ik dacht een cover te horen van Baskerville’s “Devil’s town” (vorig jaar ook op Huntenpop!) maar dat nummer blijkt mede geschreven te zijn door Bade-frontman Bart van Liemt. Die overigens eerder frontman van the Sheer was, zo leer je nog eens wat!
Inmiddels veranderde de regen in een hoosbui, wat heel erg zonde was voor de volgende hoofdpodium-act the Boom band. Wat ik voor Typhoon wel over had, in de plensregen voor het podium staan, wisselde ik nu graag in voor een schuilplaats bij een eettentje. Geen oordeel over the Boom band dus.
Wel Moke in een droge tent. Ook al eerder te zien op Huntenpop, maar een tijdje uit beeld geweest. Nu met nieuw materiaal, maar ook wat oud bekend werk, zoals uiteraard “This plan”. Verwacht van Moke geen verrassingen of uitbundige podiumpresentatie, de strakke pakken zijn verdwenen, maar de coolness is gebleven. Het enthousiasme en de uitbundigheid van de drummer hadden van mij iets meer mogen afstralen op de rest van de band, maar het genieten moest in dit geval van het pure vakmanschap komen waarmee de band hun knap gemaakte en gespeelde songs brengt. Het slotnummer, met echt een geweldige climax, deed de adem inhouden. En dat deden we tot we moed genoeg verzameld hadden om ons vanuit de droge tent in de drenzende regen te storten voor het podium van Typhoon. Na 3 eerdere optredens (Fakkelbrigade op Lowlands 2009 meetellend) wist ik inmiddels dat dit de moeite waard zou worden en dat was het. Ook in koude Hollandse plensregen weet Typhoon het veld in warme vervoering te krijgen met zijn muzikale smeltkroes vol hip-hop, soul, calypso, jazz en fruitige goede zin. Het absolute hoogtepunt van Huntenpop wist zich niet klein te krijgen door het weer.
Handsome Poets is inmiddels ook overbekend, maar ze blijven erg leuk om te zien. Energieke pop met de lonkende roep van het stadion. De band is alleen maar gegroeid in professionaliteit.
UB40 viel vervolgens weer wat tegen, in de vallende schemer en de nog immer vallende regen. De band speelde wel strak, maar echt knallen deed het niet. Wel vond ik het erg leuk sommige oudere nummers (one in ten!) weer eens te horen.
Na een kort stuk dance bij Shermanology (leuk, niet bijzonder) en pop bij Miss Montreal (absoluut niet mijn ding, maar zeker een goede festival-act) was het weer verzamelen in de regen voor Within Temptation. Ook zij bezochten Huntenpop 2x eerder en het was al bekend wat je zou krijgen: Loeistrakke commerciele gothic metal met superzang van Sharon den Adel. Dramatisch neergezet op het podium en zeer professioneel. Niet meer en niet minder dan dat. Muzikaal raakt het me niet zo vaak, maar als show is het aangenaam om te zien en te horen. En beslist een goede afsluiter voor een festival.
De 40 minuten fietsen door de regen gaven me voldoende tijd om Huntenpop 2015 te overdenken. Niet een van de beste afleveringen is de conclusie. Maar nog steeds leuk genoeg om ook Huntenpop 2016 weer op de planning te zetten.