Vintage Trouble, Doornroosje Nijmegen, 2 juli 2016

Rauw en energiek. Dat zijn de woorden die het best beschrijven waar Vintage Trouble voor staat. En dat zijn ook de woorden die het optreden van 2 juli in Doornroosje het best weergeven.
Vintage Trouble pakte een paar weken geleden het Pinkpop-publiek nogal in en hun optreden op TV schijnt er toe geleid te hebben dat dit concert ineens uitverkocht raakte. Iets waarvoor wervelwind Ty Taylor nog zijn dankbaarheid toonde. En niet alleen het Pinkpop-publiek werd ingepakt, ook Doornroosje stond na 2 nummers al aardig op z’n kop, opgejut door de superstrak spelende band met z’n charismatische, energieke en stuiterballende zanger, strak in het pak en voorzien van hoge bolhoed.
Aankleding is iets waar Vintage Trouble aandacht aan besteed. Drummer, Bassist, gitarist en zanger in fraai driedelig pak, het juiste hoedje op, all the right moves en volledig met het hele lichaam opgaan in de muziek. Er stáát wat om naar te kijken, zonder dat er ingewikkelde graphics, video’s of decorstukken nodig zijn. Vintage Trouble onderga je.
Na het energieke begin vol vuige rhythm & blues zakte het tempo iets in, waarbij iets meer de soul-kant gezocht werd. Maar gaandeweg nam de spanning weer meer toe en kookte de zaal over, zeker toen Ty Taylor inmiddels zonder jasje en hoed als Mozes door de rode zee waadde en midden door het publiek de mengtafel bereikte waar hij op de rand staande ook dat deel van de zaal en het balkon kon opjutten. De terugweg deed hij gedeeltelijk crowdsurfend.
Mijn eerste kennismaking met VT was 4 jaar geleden nadat ik een overtuigend optreden bij Jools Holland zag en ze op Huntenpop 2012 stonden. Dat concert was ook al geweldig, maar zo’n volle Doornroosje-zaal doet ze toch meer recht dan de 20 man in een verder lege tent destijds.
Ik kan alleen maar eindigen met de aanbeveling die ik in 2012 ook deed: Ga die band kijken als je de kans krijgt, een feestje voor oog & oor!