Elbow, Afas live, Amsterdam, 26 februari 2018

Ging het waargemaakt worden? De bewering dat Elbow de beste festivalband is ooit?* Een half jaartje na het legendarische optreden op Lowlands 2017, stond Elbow in de Afas Live. Deze keer geen uurtje in een vol festivalprogramma, maar een hele avond volledig gewijd aan Elbow (en voorprogramma Jonathan Jeremiah, die we helaas grotendeels misten). Dat betekende in ieder geval een beduidend ouder publiek. Dat minder in beweging te krijgen was dan wat we bij Guy Garvey soms gewend zijn, massa-extase. Tenminste, ik denk dat het deels daaraan lag. Deels lag het ook wel aan de stemming van Elbow’s voorman, die zoals altijd goed was, maar deze keer iets minder opzwepend dan anders. Vanzelfsprekend was er weer de goed geluimde interactie met het publiek, de regelmatig gevraagde “let me see those hands” en de snedige reacties op opmerkingen uit de zaal (voor zover dat in zo’n grote Afas nog kan). Maar het leek of de zin om er echt een hoogmis van te maken net wat minder was.

Dat betekent geenszins dat het een slecht concert was. Dat bestaat volgens mij niet bij Elbow. Alle ingrediënten waren op orde. Zoals te verwachten erg uitstekende songs. Een prima geluid. Een fraaie podiumbelichting, met ingetogen, mooie animaties. Een paar onverwachte nummers van oudere albums, zoals zelfs van het debuutalbum “Any day now” en mijn persoonlijke favoriet “Fugitive motel” (eindelijk, volgens mij bij eerdere optredens nooit gehoord!). De band klonk goed, met echte strijkers en blazers. En kleine foutjes, zoals een verkeerd ingezet begin van “Mirrorbal”, licht plagerig, maar aimabel opgevangen door Garvey, die even later zelf ook de fout inging bij het klein gehouden Puncture repair. Foutjes maken een concert menselijk.

De muziek van Elbow is van zichzelf haast al religieus in al zijn schoonheid (the Birds!). Die schoonheid was vooral in het begin nog heel rustig, ik was op enig moment wel blij met wat meer rock- of andere heftigere momenten zoals in “Leaders of the free world” of het recentere “Little fictions” (wat een geweldig nummer toch!).

Conclusie van deze avond: Op basis van dit concert had ik ze het predicaat uit de inleiding nog niet gegeven. Maar dat wil niet zeggen dat het niet weer een geweldige avond was, want Elbow blíjft een geweldige band!

*zie Lowlands 2017

(Foto: Paul Barendregt, Oor)