Spreekkamer

Allereerst stilte in de spreekkamer. Wat ik bedoel is de volle focus op het gesprek tussen dokter en patiënt. Geen storingen door telefoontjes, binnenvallende assistentes, berichtjes op je scherm of telefoon. Is die stilte er altijd? Helaas niet. Ondanks allerlei afspraken móet de assistente soms wel inbreken. Waar het te vermijden is doen we dat natuurlijk wel. Want wat ik zelf telkens weer merk is dat ik weliswaar snel kan schakelen, maar toch even uit mijn concentratie ben. En dat zal voor de patiënt die net zijn verhaal doet niet anders zijn. Niet helemaal te vermijden dus, maar zeker ongewenst!

Praktijk

Dan de stilte in het dagelijkse werk. Ik hou heel erg van mijn werk als huisarts, maar het is wel vaak rennen en vliegen. Vaak zet ik ook nog eens muziek aan als ik administratieve taken moet doen. Wat ik merk is dat een paar korte momentjes van stilte, van rust, soms wonderen kunnen doen op het moment dat je merkt dat de snelheid té groot is. En die bouw ik dan ook wel in, vaak zijn 2-3 minuutjes al voldoende. Reset-momenten zijn dat eigenlijk. Je haalt ze wel weer in, omdat je daarna efficiënter werkt.

Thuis

En dan stilte búiten je werk. Hoe hectischer je dag is, hoe belangrijker het is om een moment te hebben om stil te zijn. Om stil te staan. Soms is dat heel tegennatuurlijk als je snel doormoet naar een vergadering, of thuis nog heel veel ander werk hebt liggen. En tóch geldt wat ik hierboven ook zei: Door een moment stil te zijn, herstel je en werk je efficiënter. En blijf je ook nog eens mentaal veerkrachtiger.

Stiller

Het schrijven van dit blog is voor mij ook een soort stiltemoment. Even stil staan bij hoe ik werk. En als je me nu vraagt: Ben je voldoende stil? Dan zie ik nog wel een verbeterpuntje. 28 oktober gaan we daar nog eens extra bij stil staan.