Jack Garratt, Doornroosje Nijmegen, 12 mei 2016
Meteen bij het opkomen van Jack Garratt is de associatie met Nikkelen Nelis daar, maar dan in een moderne versie. Want Jack speelt alles zélf! En dat zowel met een eigenzinnige virtuositeit als een aanstekelijk enthousiasme. Stel je je het volgende voor: Een podium met centraal een drumstel dat vanuit de artiest naar rechts staat opgesteld. Links een batterij keyboards. Daartussenin staat een bebaarde enthousiaste tuinkabouter met soms ook nog een gitaar om zijn nek die soepel switcht tussen zingen, toetsen, drums, gitaar en de zaal opzwepen. En dat soms allemaal tegelijk! (oude knarren Tom en Bart moesten trouwens jonge Jildou even uitleggen wie Nikkelen Nelis was. Maar daar hebben we youtube voor)
Zijn voorprogramma, Martin Luke Brown, was ook al enthousiast en speelde het ook in zijn eentje klaar met vergelijkbare muziek, maar wat Jack Garratt vooral beter maakt zijn zijn geweldige songs. Al meteen vanaf de eerste singles in 2014 was de kwaliteit hoog. En het recente album Phase zette die hoge kwaliteit door. De songs blijven ook op het podium goed staan, al blaast de energie daar nóg harder van het podium af. Zijn liedjes zijn origineel, niet voor-de-hand-liggend, maar pakkend. De synthesizers pulseren als een soort dubstep-light mee en onderstrepen het ritmische karakter. Ik heb wel eens een vergelijking gehoord van Jack Garratt als een lichtere versie van James Blake, en daar zit wel iets in.
Dat hij van meer markten thuis is laat Jack ook zien door af en toe een vrij traditionele piano-ballad te zingen. Of door een nummer als een woeste blues-scheurpartij op de gitaar in te zetten. Waarbij hij dan misschien soms nét even té ongepolijst tekeer gaat, maar een kniesoor die daar op let.
Het was eigenlijk wel een verademing, weer eens een enthousiaste artiest te zien die heel duidelijk plezier in het muziekmaken had en die zijn publiek wilde vermaken. Met naast eigen werk ook tussendoor nog een cover van Justin Timberlake.
Met de constante kwaliteit songs van Jack Garratt verwacht ik hem de komende jaren nog wel vaker te zien, misschien ooit nog eens met band? Maar als het zo goed blijft als nu mag hij het ook in zijn eentje blijven doen.