The Watch, Poppodium Dru, Ulft, 18 maart 2016
Wat doe je om de kippenvel-momenten die Genesis uit begin jaren ’70 je gaf te herleven? 1) Je zet “seconds out”, het live- album uit 1977 op. 2) Je gaat naar The Musical Box, de beste Genesis-tribute band die er bestaat (zie eerdere recensies). Óf… 3) je gaat naar het poppodium van de Dru in Ulft om daar the Watch te zien.
Op aanraden van collega Michael deed ik het laatste, samen met Jan en Henny. Je vraagt je misschien af wat nou de verschillen zijn tussen 2) en 3)? Ik kom er straks op terug.
The Watch is een Italiaanse band die deels eigen werk maken, geinspireerd op de vroege jaren ’70 progrock, maar vooral furore maken met Genesis- en Peter Gabriel optredens. Denk daarbij vooral aan de allereerste albums, Nursery Cryme, Foxtrot, Selling England By The Pound en The Lamb Lies Down On Broadway. Ja, zeg het maar: Vooral die góede (oude) tijd! Ze maken daarbij soms verrassende keuzes (The fountain of Salmacis bijvoorbeeld) maar uiteraard komen de grote krakers ook langs. Zoals mijn absolute favoriet Firth of Fifth met dat geweldige piano-intro. Of Cinema Show, met juist weer dat overdonderende einde. Of gewoon een nummer van dik 22 minuten: Supper’s Ready. Waarom niet?
Ze doen dat verrekt goed! Inzet is niet meer en niet minder dan de nummers in zijn geheel nauwkeurig na te spelen, inclusief de erg complexe solo’s. Zelfs de stem van de innemende Simone Rosetti benadert die van Peter Gabriel. De aankleding is verder sober, het is de muziek zelf die moet spreken en niet de bekende verkleedpartijen van Gabriel, de lichtshows of de logische volgorde van de nummers. Wat dat betreft spelen ze gewoon nummers van Genesis en niets meer. Of toch wel: Na de pauze worden er vier nummers van de eerste solo-albums van Peter Gabriel gespeeld. Shock The Monkey in een wat eigen interpretatie, maar ook een andere favoriet van me, San Jacinto in een beklemmend mooie versie, Family Snapshot en een rockend On The Air. Gabriel sloeg echt een andere weg in na zijn vertrek uit Genesis, ik vind het mooi en gewaagd dat ze deze songs ook gewoon meespelen. Na dit intermezzo is het weer terug naar de virtuoze toetsenpartijen, de snot-oplossend-vibrerende pedaalbassen, de ingenieuze drumbreaks, de dwarsfluit-intermezzo’s en de zweverige gitaarsolo’s die de grandeur van Genesis maakten. Nummers waarvan je na een tijdje denkt: Hoe komt dit ooit goed? Om dan met open mond te horen hoe met al die complexiteit gewoon een muzikaal spinnenweb wordt geweven waarin je gedachten moeiteloos gevangen worden en je mee kunt zweven naar de climax die uiteindelijk toch volgt.
In dat “gewoon naspelen” ligt trouwens het grootste verschil met The Musical Box. Naast het feit dat TMB alleen nog maar in grote zalen speelt voor een bedrag dat het viervoudige bedraagt van het ticket van deze avond, brengen zij ook veel meer show. Bij TMB krijg je een complete set uit het verleden, of een integrale uitvoering van een album, met originele kostuums, instrumenten en belichting. Je waant je daarbij echt bij een concert van de oude Genesis. Dat is bij The Watch minder. Maar desalniettemin: Een indrukwekkend optreden, want sommige muziek blijft het gewoon waard om gespeeld te worden. En dat doet the Watch op een grandioze manier!