Go March, Benelux, Bibles, Brakke Grond Amsterdam, 29 januari 2016

Soms kun je van één nummer zo enthousiast raken dat je bij het zien van de naam van de betreffende band op een concertagenda denkt: Wil ik zien! Dat had ik na het horen van “Rise” van het Belgische instrumentale post-rock trio Go March. Dat het dan meteen een trio-presentatie werd met Bibles en Benelux bleek op de avond zelf, in Vlaams cultuurhuis De Brakke Grond in Amsterdam.  Wouter, zelf elektronisch muzikant en DJ, was mee.

Altijd jammer dat je dan moet zitten bij zo’n concert, al is het wel met je neus bovenop de bands, in het intieme kleine zaaltje van de Brakke Grond. Opener Bibles riep herinneringen op aan de vroege Depeche Mode, met hun sterk door lichtvoetige toetsen ingekleurde pop. Het is nog een erg jonge band en dat merk je bijvoorbeeld aan de schuchtere podiumpresentatie, maar het wordt muzikaal gezien met verve gebracht. Aardig opwarmertje.

Benelux was duidelijk zwaardere kost. Een drummer en een tafel vol samplers, toetsen en vooral snoeren gaven al een impressie van wat er te komen stond: Elektronica, waarbij de vaak vervormde zanglijnen als repetitieve sample live vervormd in de muziek gemixt werden. De harde pulserende beats deden soms nog wat denken aan de periode van de “electronic body music” van bijvoorbeeld Front 242, maar dit was veel speelser en artistieker. Een genot om te zien en te horen.

Go March sloot de avond af en beukte een deel van de zaal leeg (of iedereen moest de trein halen). Voor gitarist Philipp Weies was dat geen probleem, die zei na afloop: “Da’s alleen maar goed, dan weet je dat je geen middelmatige muziek maakt en blijven alleen de mensen over die er voor kiezen”. Middelmatig is Go March zeker niet, met een bezetting van een waanzinnige drummer, een gitarist die de gitaar als synthesizer laat klinken en een toetsenist die de synthesizers als gitaren laat klinken, wordt een muur van geluid opgetrokken die je soms bijna omver blaast. Maar o, wat is dat lékker! Want in die muur van geluid worden telkens weer andere patroontjes geweven met ritmes of melodietjes of gewoon sound. Soms hang je een tijdje in een “drone” (nee, niet die vliegende robot) en dan hoor je de patroontjes opkomen als schimmen in de mist. De basis van het ritme komt van Animal (a.k.a. Antoni Foscez) die echt als een bezetene drumt, maar de synths van Hans de Prins en Philipp Weies’ gitaarfriemels worden net zo wezenlijk onderdeel van die ritmes.

Het was in ieder geval imponerend genoeg om de plaat van Go March ter plekke aan te schaffen. Als je ze kan zien, zeker doen, en Benelux zou ik ook niet vergeten!