Gosto, LuxorLive (kleine zaal) Arnhem, 16 maart 2017

Gek is dat. Op basis van het fantastische debuutalbum van Gosto verwacht je al min of meer een uitverkocht LuxorLive. Dus als je dan in de rij staat en voorzichtig naar binnen schuifelt om er achter te komen dat je bij een concert van Blaudzun komt, en je vervolgens naar het minieme bovenzaaltje gedirigeerd wordt, sta je toch even vreemd te kijken.

Dat er dan wel weer een dubbel voorprogramma is, is vast een voorbode van de sterrenstatus die wij (Jildou en ik) Gosto voorspellen. Bungalow maakt lekker in het gehoor liggende electropop met een soul- en jazztik, en is een waardig voorprogramma. Al mis ik nog wat persoonlijkheid met name bij de zang. Tijdje laten rijpen, en in de tussentijd zeker geen straf om naar te luisteren.

Als hoofdact Gosto (Roel Vermeer) nog even tijd krijgt om te rijpen, dan zal hij zeker wél de grote zaal uitverkopen. Want meteen met het geweldige “Tell me what you’re made of” hoor je alles wat Gosto die klasse geeft: Een geweldige song. Hele fijne soundjes (electro met bas- en gitaaraccenten). Kamerbrede laid-back klanktapijten met af en toe dubstep-achtige energieke erupties. Een ingetogen performance afgewisseld met de juiste dosis krullenbolschuddende gekte, leuk om naar te kijken. Muzikaal genot!

Zo’n kleine zaal maakt het ook heel erg intiem om mee te maken. Een klein podium waar Gosto zelf met zijn sample-paneel, omringd met drummer, toetsenist/bassist en gitarist precies op passen. Lekker hangen in dat (uitstekende!) geluid.

Debuutalbum “Memory Ivy” passeert grotendeels, maar ook wat oudere nummers van eerder uitgebrachte EP’s en het nieuwe “Be welcome”. En in de toegift gaat het dak er gewoon even lekker af met lekker uit de bocht vliegende electrorock.

Topavond muziek dus. Gosto moet op Lowlands vonden wij. Waar we nog niet uit waren: Hoe noemen we dit genre nou? Electrosoul? Jazzotronica? Singer/songproducer? Whatever. De naam is krachtig genoeg om een genre te benoemen. Gosto!