Clock Opera, Bitterzoet Amsterdam, 26 maart 2013

Weinig tijd voor een uitgebreide recensie. Maar dan maar even kort, want enthousiasme moet gedeeld worden, vind ik. En enthousiast ben ik, over het optreden van Clock Opera, in het knusse mini-popzaaltje Bitterzoet in Amsterdam.

Ik ken de Britse band nog geen jaar, maar de eerste singles en het recente debuutalbum “Ways to forget” vond ik zo goed, dat ik middenin de week de reis van en naar Amsterdam (met inmiddels medefan Jildou) er wel voor over had. Het is altijd maar afwachten wat zo’n beginnende band live presteert, maar wij hadden helemaal niets te klagen. Clock Opera is een band die stáát, die volgend jaar in Paradiso past en het jaar daarop in de HMH. Dan heb ik het over de sound, die is groots, galmend, stuwend, gedreven en perfect gemixed. Ik heb het over de songs, die zijn krachtig, mooi, percussief. En ik heb het over podiumpersoonlijkheid en zanger Guy Connely, die volledig zichzelf staat te zijn en met handgebaren en mimiek de zaal probeert mee te krijgen. Zijn stem klinkt hoog en ijl, maar tegelijkertijd krachtig. Ergens tussen Guy Garvey van Elbow  en Chris Martin van Coldplay, maar dan wat expressiever, soms emtioneler. En ik heb het niet in de laatste plaats over de fraai samples die de basis vormen van veel ritmes en sferen in de liedjes van Clock Opera. Het is echt een band, maar electronica speelt wel een bepalende rol.

Of nu “Once and for all” het hoogtepunt was, of het tot een kolkend hoogtepunt gespeelde razende “Lesson no. 7” daar zijn we niet uitgekomen. Na die laatste als afsluiter, was het natuurlijk nog leuker om heel even met de bandleden zelf te kunnen praten. En… ik heb eindelijk de LP kunnen scoren, want in de officiele distributie was alleen de CD te leveren.

1 album is nog te weinig om al echt fan te kunnen worden, maar ik ben op zijn minst heel erg nieuwsgierig naar wat Clock Opera ons de komende tijd gaat brengen.