Moss, Doornroosje Nijmegen, 19 november 2010

Een dag na het megaconcert van Prince in Gelredome, was het al weer tijd voor de volgende concertervaring. Dit keer in geheel andere setting, Doornroosje, een gezellige, kleine zaal, waar het Amsterdamse Moss samen met Awkward I optrad. Moss had ik al even gezien op de Zwarte Cross, maar toen had ik dienst en moest na 15 minuten al weer aan de bak. Dat klonk echter veelbelovend genoeg om er nog een keer voor af te reizen, dit keer met Jildou (die op de Zwarte Cross ook meewerkte).

Awkward I hebben we maar even gezien. Klonk wat slordig, maar eerlijk gezegd klonk het ook als muziek waar je iets beter in door moet dringen, terwijl wij eigenlijk lekker stonden te kletsen. Ik hoorde toch nog wel wat mooie melodielijntjes binnenkomen, maar qua presentatie en uitvoering kwam het allemaal wat slungelig en slordig over.

De echte beloning was natuurlijk Moss zelf. Drums, bas en drie gitaren maakten mooie krinkelende klankstructuren, af en toe lekker psychedelisch, af en toe ook naar Beatles en Beach Boys neigend. Er zitten af en toe geweldig mooie echte liedjes tussen (Dear Simon, The comfort, I like the chemistry) en af en toe is het wat meer psychedelisch zweven (Silent Hill), maar zeker niet minder mooi. De toegift was een lang uitgesponnen beuknummer met percussie. Helaas zat er niet meer in, wat ik stiekum wel een beetje had gehoopt. Een cover of wat nieuw werk had van mij best er bij gemogen.

Het geluid was prima, heel mooi strak laag. Beter dan Prince in Gelredome! En wat bij Prince zeker niet was gelukt: Na afloop even een LP’tje kopen en een praatje met plus handtekening van de bandleden zelf. Kijk, dat maakt zo’n concert in een kleine zaal nou eigenlijk veel leuker. Maar ook zonder dat extraatje was dit echt een beregaaf concert.