Lyle Lovett & John Hiatt, Paradiso Amsterdam, 13 februari 2010

Een zeldzaam intiem concert met 1 oude en 1 nog steeds actuele held: John Hiatt (oude held) en Lyle Lovett (actuele held). In een Paradiso met een publiek dat minimaal 2x zo oud was als de gemiddelde bezoeker bij Joss Stone, zelfde tent, 1,5 week geleden. Maar de heren zelf zien er inmiddels ook redelijk tweedehands uit. Wat natuurlijk bij mooie dingen alleen maar meer karakter toevoegt…

Twee oudere heren (ondergetekende en Henny) bezochten twee oudere heren, met drie akoestische gitaren, that was all. Twee oudere heren, die tussen de nummers door genoeglijk koutend het publiek vermaakten met flinke tongue-in-cheek-humor, waar ze zelf duidelijk ook wel schik in hadden. Twee oudere heren, die toch nog geweldige muziek maken. Beiden in hun eigen stijl. John Hiatt wat meer de recht-voor-zijn-raap op rock en blues georienteerde songs, met zijn zeer kenmerkende, helaas niet altijd zuivere stem. Hoogtepunt voor mij Lipstick Sunset en uiteraard het naar gitaar getransformeerde Have a little faith in me.

Aan de andere kant Lyle Lovett , wiens status in mijn ogen alleen maar meer gerezen is. Want wat blijven die liedjes, zo sober gebracht, nog steeds staan als een torenflat! Geweldige songs. Fenomenaal gespeeld met veel jazzy invloeden en vervolmaakt met een als immer fantastische stem. Kippenvel! Helemaal bij nummers als “She’s already made up her mind”, “Closing time” en mijn absolute wegsmeltmoment bij “Simple song”. De hemel bestaat, denk je op zo’n moment.

De meeste nummers werden keurig om en om door beide mannen gespeeld, af en toe tokkelde Hiatt bij Lovett wat mee, en aan het eind werd onder andere “Thing called love” samen gespeeld. De dreiging van saaiheid of gezapigheid lag weliswaar op de loer, maar werd voldoende bestreden door het spelplezier en de grote persoonlijkheden van deze artiesten.

Het blijft bijzonder om een van je helden van zo dichtbij en op een zo intieme manier te kunnen bewonderen. En dat 24 jaar na de eerste ontmoeting, ook al van zo dichtbij (destijds in de VPRO-studio).