Battles, Patronaat Haarlem, 30 juni 2008
Onder het motto “Alle gekheid op twee stokjes” raasde Battles met drie gitaristen en een razende drummer ruim 5 kwartier door het Patronaat in Haarlem. De twee stokjes (zeg maar stokken, want het waren forse poken) werden beroerd door drummer John Stanier (Ex Helmet) en die toonde dat het ware meesterschap wordt getoond in de beperking. Want met 1 bassdrum, 1 snare, 1 tom, 1 floortom, 1 hi-hiat en 1 (2 meter hoog staand!) bekken kun je zijn drumstel niet erg uitgebreid noemen, maar wat een fantastisch ritmisch, strak en inventief ritme weet die man te slaan. Het zweet spatte letterlijk alle kanten op door de zeer geconcentreerde en fysieke bezigheid van deze wereldgast.
De gekheid kwam van zijn drie maten, die alledrie gitaar speelden, maar ook en vooral allerlei effectapparatuur. Vol overgave, met nauwelijks in bedwang te houden mafheid en springerigheid. Een gek gezicht, twee man speelden met hun rechterhand toetsen en tegelijkertijd met links op de hals van hun gitaar. Als ze niet allerlei pedaaltjes, knoppen, computers, vocoders of andere effectapparatuur bedienden dan, want continu werd de zelf gespeelde muziek gesampled en gedubbeld om er weer een nieuwe laag overheen te spelen. Werd dat chaotisch? Jazeker, dat werd knap chaotisch, met de nadruk op beide woorden: Knap en Chaotisch. Maar dan wel op een manier dat het altijd volvet knalde en funkte als een Goudse Kaas op een springstok. Alles net iets ruiger dan op de plaat, maar wel zeer herkenbaar en even ingenieus in elkaar gestoken. Freak en Funk lag nog nooit zo dicht bij elkaar. Met deze muziek houd je niet alleen autistische ADHD-ers geboeid maar krijg je ze ook nog aan het dansen. Eén brok virtuoze energie op orkaanniveau.
Geopend werd natuurlijk met Race:In, net zoals afgesloten werd met Race:Out (met in de toegift nog een nieuw, zeer spannend nummer en Bad Trails). Daartussen Ty, de fantastische singles Tonto en natuurlijk Atlas en twee nog onbekende nummers, naast andere nummers van hun debuut-CD “Mirrored” Zoals gezegd, met volle overgave en niets anders dan dat. Dus: Geen mooie lichtshow, geen mooie kleding, geen contact met de zaal, geen decorstukken, gewoon apparatuur, instrumenten, 4 muzikanten, veel zweet en gaan met die banaan!
Toegegeven, in je eentje op een maandagavond middenin een drukke werkweek naar Haarlem vertrekken moet je niet iedere week doen, maar deze keer was het wel echt de moeite waard, wat een geweldige band is Battles!