The Musical Box, de Vereeniging Nijmegen, 11 februari 2005

Bij de recensie van Selling England By The Pound had ik het al gezegd: Ze komen terug! De canadezen met hun waanzinnige idee om de Genesis-tour van de eerste helft jaren ’70 opnieuw gestalte te geven. Waanzinnig ja, maar ook waanzinnig goed en dat gold ook weer voor deze show. Voor wie het nog niet wist: Volledig in stijl, met de originele instrumenten, de originele decorstukken, de originele lichtshow en een zanger die wel heel veel op Peter Gabriel lijkt (en een drummer die wel heel veel op Phil Collins lijkt) wordt, in dit geval, de integrale “The Lamb Lies Down On Broadway” neergezet (met als toegift, natuurlijk, “The musical box”). En als je dan weet dat het een van de meesterwerken uit de hele popgeschiedenis betreft, en je hoort dat het muzikaal staat als een huis en je hoort ook nog dat alle, letterlijk alle, geluiden zoals ze op de plaat staan, ook zo op het podium gebracht worden dan kun je al maar 1 ding vermoeden. En als je dan ook nog eens onderstreept hoort dat een moog-synthesizer over een hammond-orgel-laag zo fantastisch klinkt, dat de polyritmiek van de pseudo-Phil Collins rockt & swingt als de neten, dat de lichtshow simpel maar o zo effectief was, dat de gitaarsoli uiterst doeltreffend klonken en geweldig harmonieerden met de synth-soli, dat het “wrattenpak” van Peter Gabriel ook weer van stal gehaald werd, dat de bas-synths nog nooit zo laag klonken, de mellotrons nog nooit zo breed, de pianosoli nog nooit zo virtuoos, symfonische rock nog nooit zo symfonisch, dan zul je zeggen dat ik overdrijf. Ok, misschien is dat wel zo. Maar slechts om een reden: Allemensen, wat is dit goed!