Electric Six, Hedon, Zwolle, 16 februari 2018
Een grote bas en een klein Japans meisje. Dat viel bij binnenkomst het meest op aan Mutant Monster, het voorprogramma van Electric Six. Samen met nog twee kleine Japanse meisjes maakte MM overigens gewoon keiharde, melodieuze Japanse punk, een mooi contrast en hoewel tekstueel niet te verstaan, in de koortjes gelukkig lekker mee te zingen. Aangenaam opwarmertje voor de band die ik zelf nauwelijks ken, maar die jongste zoon Luc al jaren volgt, Electric Six. Het was dan ook op zijn uitnodiging dat ik in Hedon in Zwolle terechtkwam.
De vraag is altijd of het nu juist lastig is om een concert helemaal goed op waarde te schatten als je vrijwel geen nummers kent, of misschien juist dan optimaal. De lange trits nummers, aanvankelijk nog netjes aangekondigd als “song nr. 5” maar eindigend ergens bij 36, wat niet helemaal klopte, bevatte wel een paar herkenbare. Natuurlijk “gaybar” en “Danger, high voltage”, maar ook “Dance commander” bleek ik nog te kennen. Dat waren ook de nummers waarbij de zaal ontplofte en bier, benen en een boel burgers een wervelende massa voor het podium vormde. Net iets buiten deze zone was het wat ons betreft prima vertoeven.
Electric Six maakt een soort onderkoelde, cheesy tongue-in-cheek rock met disco-invloeden. Zanger Dick Valentine is de coole entertainende spil, die met mini-dialoogjes de nummers aaneenpraat en continu de indruk maakt net niet helemaal te sporen. Zo nodigde hij ons allemaal uit om ’s nachts mee te gaan naar Eindhoven, waar ze de volgende dag zouden spelen. Of naar Amsterdam, waar we alle Febo-vestigingen gingen bezoeken. De rest van de band (twee gitaristen, bas, drums, toetsen) speelden ondertussen goed strak nummers uit het inmiddels 14 albums tellende oeuvre. Volgens Luc vooral leuk door de teksten, maar die hoor je tijdens zo’n concert niet zo goed. Wel hoor je hoe melodieus de nummers in elkaar zitten, met meestal een direct herkenbare opvallend sterke songstructuur. Wat mij betreft hadden ze best een minuut of 20 korter mogen spelen, want ergens vlak voor het einde kwamen wat mindere, structuurlozere songs voorbij, waardoor de vaart er een beetje uit ging (of het was luistermoeheid door te veel onbekende nummers). Maar voor het grootste deels was dit prima rockend en dansend entertainment, goed voor een hele toffe avond in Hedon.