Bij sommige concerten ben je heel erg benieuwd wat je kunt verwachten. Bij Moderat is dat inmiddels al een beetje bekend. Hoewel het uiteraard altijd weer anders is. Maar je weet van tevoren dat je ondergedompeld gaat worden in een show waarbij het beeld bijna net zo belangrijk is als de muziek. Dat beeld varieerde van abstracte vormen en lijnen, pulserende kleuren, tot een compleet megagroot stripverhaal (Bij Bad Kingdom), afgewisseld met roterende armen waarbij je de röntgenbeelden er bij kreeg. Die muziek is nog steeds als een grote zachte verticale matras, waar je tegenaan kunt hangen en in verdwijnen. Omringd met vaak warme, soms juist weer metalig klinkende pompende geluidspatronen die je meesleuren in het golvende Moderat-geluid. Hier en daar duiken flarden melodie op waardoor het nooit echte klassieke kale techno wordt. Er werd een mooie mix gespeeld van alle 4 de albums.
Voorprogramma Sylvere was overigens ook een mooie opwarmer, een DJ die met hele mooie vette trage beats en aparte geluiden een bubbelend geluidspatroon neerzette.
Het was heel jammer voor Charlotte, die op het allerlaatste moment ziek moest afhaken, en Jildou en ik zouden zeggen dat er niets aan was. Maar ik vrees dat de conclusie is dat we heel graag volgend jaar samen met Charlotte ons opnieuw laten onderdompelen in de magische wereld van Moderat.